سدان های جمع و جور خانوادگی در سراسر دنیا از محبوب ترین خودروهای موجود در بازار به شمار می روند. پر فروش ترین اتومبیل حال حاضر جهان، تویوتا کرولا است که در این کلاس جای می گیرد.
به گزارش وبلاگ خودروچی، در بازار خودرو کشور ما نیز تقریبا همین داستان وجود دارد. سدان های کلاس C به دلیل برخورداری از قیمت مناسب تر نسبت به سدان های بزرگ و کراس اوورها، فروش بالایی را تجربه می کنند. خواه این خودرو ساخت ژاپن باشد، خواه کره و حتی شاید چین! در بازار خودروهای وارداتی و مونتاژی رده بالا، تنور رقابت کلاس C ها داغ تر است.
شاید کرولا در ایران پر فروش ترین نباشد، اما رقیب های او توانسته اند کم کاری تویوتا در کشورمان را جبران کنند. کیا سراتو سالهاست که در ایران حضور دارد. ابتدا به شکل وارداتی و در سالهای اخیر در قالب نسخه مونتاژی. یک محصول کم استهلاک از کره جنوبی که طرفداران زیادی در ایران و دیگر نقاط جهان دارد. آن طرف میدان، مزدا ۳ ایستاده است. اتومبیلی که تا قبل از پیدایش تحریم ها، نسل به نسل در کشورمان تولید می شد. از محبوب ترین سدان های اسپرت بازار که همواره در میدان رقابت حضور داشته است. حال اگر یک خانواده تصمیم به خرید یکی از این دو خودرو بگیرد، تکلیف او چیست؟
طراحی ظاهری
کار بررسی ظاهری را با سراتو آغاز می کنیم. نسل اول سراتو به صورت وارداتی به ایران آمد. نسل دوم سراتو با کد TD، آغازگر طراحی های انقلابی کیا بود. سایپایی ها از همان سال های ابتدایی معرفی این خودرو، برنامه مونتاژ آن را در سر می پروراندند. اما دور اول تحریم صنعت خودروسازی سبب شد تا سراتو TD به خط تولید سایپا نرسد. البته که این خودرو در تیراژی انبوه به صورت وارداتی و در نسخه سدان و کوپه توسط اطلس خودرو عرضه شد. اما با انجام توافق هسته ای، سرانجام سراتو TD از سال ۹۵ روی خط تولید سایپا رفت. طراحی این خودرو در نمای جلو ساده و اسپرت است. کیا در طراحی این خودرو، هوندا سیویک را الگوی خود قرار داده بود. سراتو TD از اولین تولیدات کیا بود که با جلو پنجره Tiger Nose (پوزه ببر) عرضه می شد.
در نمای جانبی سراتو، همچنان همان خطوط ساده و منطقی به چشم
می خورند. خط شانه به شکلی حرفه ای طراحی شده است و با رسیدن به ابتدای درهای جلو،
پیچ می خورد. پروفیل درها و پنجره ها ساده و اسپرت اند و اثری از لچکی در این بخش
دیده نمی شود. آینه ها طرحی آیرودینامیک دارند و چراغ راهنمای روی آنها نیز زیبا
به نظر می رسد. رینگ های ۱۶٫۰ اینچی سراتو مونتاژی هر چند کوچکتر از نمونه وارداتی
هستند، اما تناسب خوبی با ظاهر کلی خودرو دارند.
در نمای عقب، چهره اسپرت سراتو بار دیگر تقویت شده است. چراغ های کشیده چند ضلعی، گرافیک ساده و قدیمی دارند، اما طراحی آنها به خصوص در زمان روشن شدن در شب به دل می نشیند. درب صندوق با حالتی مقعر بالا آمده است و ظاهری پویا دارد. یک دیفیوزر کوچک هم در پایین سپر به چشم می خورد. متاسفانه در سراتو های تولید سایپا، سر اگزوز اسپرت از قسمت عقب حذف شده است که امتیازی منفی محسوب می شود. چراغ ترمز سوم در پشت شیشه است و بر خلاف تصور، LED در آن وجود ندارد.
هر چند که به کار بردن پسوند ” نیو ” برای خودرویی که دو نسل بعد از آن هم معرفی شده است، کاملا مضحک به نظر می رسد. اما تا اطلاع ثانوی، این اتاق جدید ترین نسل مزدا ۳ در ایران به حساب می آید. مزدا ۳ سابقه حضوری طولانی در ایران دارد. مزدا ۳۲۳ های مونتاژ گروه بهمن نیز به نوعی جد پدری مزدا ۳ بوده اند. با توجه به استقبال زیاد مشتریان از نسل اول مزدا ۳، بهمن خودرو به سرعت دست به کار شد و نسل دوم را وارد خط تولید خود کرد. این بار نسخه هاچ بک نیز برای اولین بار به ایران آمد. مزدا ۳ نسل دوم از زبان طراحی ” زوم زوم ” بهره می برد که در آن سالها، مزدا بسیار بر روی آن مانور می داد. چراغ هایی کشیده، جلو پنجره بزرگ به شکل یک لبخند و سپر شلوغ، همگی چهره ای اغراق آمیز از یک سدان آسیایی را به نمایش می گذارند. ناگفته نماند که در آخرین مدل های تولیدی این نسل موسوم به تیپ ۴، طرح مه شکن ها و بخش پایینی سپر با تغییراتی مواجه شد.
در نمای کناری، همچنان می توان خطوط تند وتیز را مشاهده کرد. خبری از سادگی سراتو در اینجا نیست. رینگ های مدل های تولید شده از این نسل در سالهای ابتدایی از نوع ۱۶٫۰ اینچی بود، اما به تدریج رینگ های ۱۷٫۰ اینچی طرح جدید جایگزین آنها شد. طراحی المان هایی همچون دستگیره درها، آینه ها و رکاب زیر درها همگی متناسب با شخصیت کلی خودرو و اصول زبان زوم زوم انجام شده است. در واقع ظاهر سراتو بیشتر مورد پسند افراد آرام و خانواده هاست، اما مزدا ۳ مستقیما سنین کمتر از ۴۰ سال را نشانه رفته است!
در نمای عقب، مزدا همچنان روح اغواگر خود را حفظ می کند.
چراغ های یخی کشیده که از لامپ ترمز LED بهره می برند، چهره ای عبوس و از خود راضی به مزدا ۳ داده اند.
چراغ ترمز سوم به روی درب صندوق عقب انتقال یافته است که در اسپرت تر نشان دادن
خودرو نقش به سزایی دارد. دو رفلکتور (شبرنگ) هم بر روی سپر دیده می شوند. در مدل
های جدید این خودرو (تیپ ۴)، یک چراغ مه شکن در پایین ترین قسمت سپر طراحی شده
است. هر چند می دانیم که نصب این چراغ به الزام سازمان استاندارد بوده است، اما
نمی توان از لطمه نسبی آن به ظاهر خودرو چشم پوشی کرد.
طراحی کابین
با ورود به کابین هریک از دو خودرو، همان روح طراحی بیرونی را در داخل نیز می توان دید. داشبورد سراتو طرحی ساده و اسپرت دارد. نوع طراحی دریچه های تهویه و کنسول مرکزی در نوع خود جذاب است. غربیلک فرمان به شکل یک دایره با سه شاخه متصل به آن طراحی شده است که با روکش چرمی و شیفتر های تعویض دنده، حرفی برای گفتن باقی نمی گذارد. صفحه کیلومتر سراتو نیز به شکل ۳ سیلندر طراحی شده است که در مدل های آپشنال با اضافه شدن حلقه نورانی قرمز رنگ موسوم به سوپر ویژن، جلوه ای زیبا پیدا می کند. دسته دنده به گردگیر مجهز است و طرحی معمولی دارد. فضای کابین سراتو واقعا مناسب است و افزون بر سرنشینان جلو، برای سرنشینان عقب هم فضای پای کافی و راحت وجود دارد. داشبورد سراتو از پلاستیک هایی با کیفیت معمولی ساخته شده است. اما چرم صندلی ها و فرمان کیفیت خوب و قابل قبولی دارد.
طراحی کابین مزدا به مراتب ساده تر از استایل بیرونی آن است. یک کنسول معمولی که در قسمت بالای آن، نمایشگر کوچکی برای نمایش اطلاعات ضروری وجود دارد. شکل قاب صفحه کیلومتر به گونه ای است که شما را به فشردن پدال گاز ترغیب می کند. غربیلک فرمان هم خوش دست به نظر می آید و همچون سراتو در پشت آن، شیفتر های تعویض دنده جانمایی شده اند. البته تعداد دکمه های روی و کنار فرمان اندکی بیش از اندازه به نظر می رسد. دسته دنده فاقد گردگیر است. همچون نسل اول، شکل دریچه های تهویه کناری متفاوت با دریچه های مرکزی است. صندلی ها مزدا ۳ خشک تر از سراتو هستند. اما حس دربرگیرندگی بهتری به شما می دهند. کیفیت کابین مزدا به وضوح بالاتر از کیا است. اما فضای ردیف عقب برای نشستن ۳ سرنشین بالغ چندان کافی به نظر نمی آید.
امکانات رفاهی و ایمنی
سراتو در فاز اول مونتاژ در ایران، با حذف بسیاری از امکانات به بازار آمد. انتقادات بسیار به کمبود آپشن های این خودرو و وجود رقیب های چینی با فهرست بلند بالایی از امکانات، سایپا را بر آن داشت تا نمونه ای آپشنال از این اتومبیل معرفی کند. هر چند با معرفی مدل آپشنال، باز هم سراتو مونتاژی در بخش هایی عقب تر از سراتو های وارداتی بود، اما تقریبا بیشتر آن امکاناتی که مورد پسند بازار است به سراتو باز گردانده شد. از مهم ترین آپشن های رفاهی سراتو فول ۲٫۰ لیتری سایپا می توان به سیستم صوتی تصویری با ۶ بلندگو، اینتر فیس، کروز کنترل، فرمان و صندلی های چرمی، پدال های تعویض دنده پشت فرمان، صفحه کیلومتر سوپر ویژن، سیستم تهویه مطبوع خودکار، سنسور های پارک عقب، دوربین عقب، سیستم ورود بدون کلید، استارت دکمه ای و سان روف برقی اشاره داشت.
مزدا ۳ در نسل اول در تیپ های مختلف تجهیزاتی به بازار آمد.
در نسل دوم نیز همین اتفاق افتاد. اما به تدریج تیپ ۱ و ۲ از خط تولید خارج شدند و
تیپ ۳ نیز پس از مدتی جای خود را به تیپ ۴ داد. تیپ ۴ به دلیل گرایش بیشتر مشتریان
به مدل های فول آپشن، تنها تیپ تولیدی مزدا ۳ نیو در سالهای اخیر بوده است. این
خودرو به طور استاندارد با امکاناتی از قبیل سیستم صوتی حرفه ای با ۶ اسپیکر، دکمه
های کنترلی روی فرمان، پدال های تعویض دنده پشت فرمان، کروز کنترل، سیستم تهویه
مطبوع خودکار با قابلیت تنظیم دمای مجزا برای سرنشینان جلو، گرم کن صندلی های جلو،
پشت سری های فعال در برابر ضربه، آینه های جانبی تاشو برقی مجهز به گرم کن،
کامپیوتر سفری، سان روف دو حالته، صندلی ها و فرمان چرمی، چراغ های زنون جلو،
سیستم چرخش چراغ های جلو در پیچ (AFS)، شیشه شوی چراغ های جلو، سیستم تنظیم خودکار زاویه چراغ های جلو،
سنسور باران (برف پاک کن خودکار)، سنسور پارک و دوربین عقب عرضه شده است.
مزدا ۳ در بحث تجهیزات رفاهی کامل تر از سراتو عمل می کند. البته در بخش ایمنی نیز این گونه است! در حالی که سراتو مونتاژی تنها با ۲ کیسه ایمنی هوا ارائه می گردد، مزدا ۳ به طور استاندارد از ۶ کیسه هوا برخوردار است. عدم وجود سیستم های ایمنی همچون کنترل پایداری در سراتو و کاسه ای بودن ترمزهای عقب در این خودرو هم تیر خلاص شکست او در برابر مزدا را شلیک می کنند. البته ناگفته نماند که ارزان سازی های تولید کننده وطنی بر ایمنی سراتو خدشه وارد کرده است و اگر مدل وارداتی این خودرو در برابر مزدا ۳ قرار گیرد، حرف های بیشتری برای گفتن خواهد داشت.
تجربه راندن
کیا سراتو با دو موتور ۱٫۶ لیتری و ۲٫۰ لیتری به ایران آمده است. مدلی که در مقابل مزدا ۳ می ایستد، نسخه آپشنال ۲٫۰ لیتری است. سراتو با این پیشرانه، ۱۵۶ یدکی مارکتز قدرت دارد. قدرتی که برای خودرویی در ابعاد سراتو چندان بد به نظر نمی آید. از طرفی هماهنگی خوبی میان جعبه دنده این خودرو با موتور دیده می شود. بنابراین سراتو می تواند در شتاب گیری های جاده ای و شهری، مالک خود را رو سفید کند. متاسفانه اثری از سیستم کنترل پایداری در سراتو های ایرانی به چشم نمی خورد. به همین علت، بخش انتهای بدنه سراتو تمایل زیادی به سر خوردن در مانور های ناگهانی دارد. اما اگر از خودرو برای مصارف عادی و نه حرکات نمایشی استفاده می کنید، سراتو می تواند رضایت شما در بحث پایداری را جلب کند.
سیستم تعلیق سراتو همچون بیشتر محصولات کیا با خشکی نسبی
همراه است. البته خوش بختانه در مدل های مونتاژ سایپا استفاده از لاستیک های فاق
بلند و رینگ های کوچکتر، توفیقی اجباری برای سراتو شده است که سواری نرم تری را
نسبت به مدل های وارداتی برای آن به ارمغان می آورد. مصرف سوخت میانگین سراتو در
جاده و شهر، ۷٫۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است. با عنایت به باک سوخت ۵۲ لیتری این
خودرو، نیاز به مراجعه های پی در پی به پمپ بنزین در سراتو احساس نمی شود. مصرف
سوخت این خودرو در صورت استفاده از بنزین سوپر، نسبت به بسیاری از هم کلاسان خود،
بهتر و به صرفه تر است.
مزدا ۳ از همان نسل اول با موتور ۲۰۰۰ سی سی به کشورمان آمد. پیشرانه ای که هرچند بر روی کاغذ، فاصله کمی با سراتو دارد، اما در عمل چندان هم از رقیب کره ای خود کم نمی آورد. اما فارغ از بحث شتاب، همه مزدا ۳ را به هندلینگ فوق العاده آن می شناسند. سواری دلچسب و اسپرت و فرمان پذیری بی نظیر، حس راندن با یک ب ام و ژاپنی را راننده مزدا ۳ ایجاد می کند. همین سواری اسپرت است که جایگاه مزدا را در بین جوانان محبوب نگه داشته است. البته که اسپرت بودن مزدا ۳ چندان هم برای مالکش بی دردسر تمام نمی شود! اگر از خشکی بیشتر در برابر خودروهایی چون سراتو و کرولا بگذریم، ارتفاع بسیار اندک مزدا از سطح زمین را بدترین ویژگی آن باید بدانیم. به گونه ای که راننده مزدا ۳ همواره باید در هنگام عبور از دست اندازهای شهری، حسی از دلهره و نگرانی را تحمل کند!
مزدا ۳ در بخش پایداری به طرز محسوسی بر سراتو برتری دارد.
علاوه بر وجود سیستم های کمکی کنترل پایداری (ESP) و کنترل لغزش
(TRC) که به خوبی در
پیچ های تند به یاری راننده می آیند، ارتفاع کمتر مزدا از زمین هم عامل مهم دیگر
در افزایش چسبندگی این خودرو است. مصرف سوخت مزدا در سیکل ترکیبی ۷٫۶ لیتر اعلام
شده است که عددی مشابه با سراتو را نشان می دهد. این سدان ژاپنی نیز مانند محصول
کیا، به اندازه ای منطقی بنزین می خورد و باک سوخت ۵۵ لیتری آن نیز به خوبی
جوابگوی میزان مصرفش خواهد بود. هر چند نباید از سبک رانندگی اسپرت مالکان مزدا
غافل شد که می تواند تا حد زیادی مصرف آن را از اعداد ایده آل دور نگه دارد.
کیا سراتو ۲٫۰ لیتری آپشنال:
کلاس بدنه
سدان
ابعاد بدنه (mm)
۴۵۳۰*۱۷۷۵*۱۴۶۰
فاصله محوری (mm)
۲۶۴۹
تعداد سیلندر
۴
حجم موتور (cc)
۱۹۹۸
تعداد سوپاپ
۱۶
حداکثر قدرت (hp)
۱۵۶
حداکثر گشتاور (n.m)
۱۹۴
گیربکس
۶ دنده اتوماتیک
ترمز جلو
دیسکی
ترمز عقب
دیسکی
نوع فرمان
هیدرولیک
وزن خالص (kg)
۱۲۹۳
مصرف سوخت ترکیبی (lit/100 km)
۷٫۷
ظرفیت باک (lit)
۵۲
مزدا ۳ نیو تیپ ۴:
کلاس بدنه
سدان
ابعاد بدنه (mm)
۴۵۸۰*۱۷۵۵*۱۴۷۰
فاصله محوری (mm)
۲۶۳۹
تعداد سیلندر
۴
حجم موتور (cc)
۲۰۰۰
تعداد سوپاپ
۱۶
حداکثر قدرت (hp)
۱۴۵
حداکثر گشتاور (n.m)
۱۸۷
گیربکس
۵ دنده اتوماتیک تیپ ترونیک
ترمز جلو
دیسکی
ترمز عقب
دیسکی
نوع فرمان
هیدرولیک
وزن خالص (kg)
۱۳۴۰
مصرف سوخت ترکیبی (lit/100 km)
۷٫۶
ظرفیت باک (lit)
۵۵
کیا سراتو ۲٫۰ لیتری آپشنال:
نقاط مثبت: موتور قدرتمند، شتاب مناسب، کابین جادار، خدمات پس از فروش گسترده، استهلاک پایین، بازار خرید و فروش پر رونق
نقاط منفی: حذف تجهیزات ایمنی، ظاهر معمولی و از مد افتاده
مزدا ۳ نیو تیپ ۴:
نقاط مثبت: ظاهر جوان پسند، هندلینگ عالی، پایداری مناسب، امکانات رفاهی زیاد، ایمنی بالا، کیفیت ساخت بالا
نقاط منفی: قطعات یدکی گران قیمت، ارتفاع کم از سطح زمین، فضای محدود در صندلی های عقب
منبع: خودروچی
تازه ترین اخبار و ویدیوهای خودرویی را در کانال تلگرام، آیگپ و اینستاگرام یدکی مارکتز دنبال کنید.
